-->
  • Alles
  • Over
  • Contact

dinsdag 28 oktober 2014

4 mannen, 17 kiwi's, 1 bakje geitenkwark



Een verslag van de voorstelling en een interview per mail.

“We willen graag met iedereen vergeleken worden, mits de conclusie vervolgens maar is dat we er niet echt op lijken.”

Rob Veugelaers Herman in een bakje Geitenkwark Rein Mulder Herman in een bakje Geitenkwark Benny van der Bijl Herman in een bakje Geitenkwark Polle Vrienten Herman in een bakje Geitenkwark
Dit zijn de mannen van de Herman in een bakje Geitenkwark. Ga met je muis over de foto om de namen erbij te zien. Wel doen hoor, ik heb er heel lang aan gewerkt. Al was het maar om erachter te komen wie nou eigenlijk wie is. (Op tablet of telefoon kun je klikken.)

Vrijdagavond ging ik met een vriendin naar Herman in een bakje Geitenkwark. Inderdaad, Herman in een bakje Geitenkwark. Vier mannen op een podium, geen decor, geen instrumenten. Ze wilden hun ideeën tonen aan de wereld, zochten daar een vorm voor en vonden het: theater. Ze willen graag met iedereen vergeleken worden, “mits de conclusie vervolgens maar is dat we er niet echt op lijken. En dat we iets heel bijzonders en unieks en nieuws zijn.” Een verrassende, afwisselende en ietwat verwarrende avond.

Rob, Rein, Benny en Polle spelen de voorstelling die avond in Sneek voor de 128e keer. Tijdens de tournee verandert de voorstelling nog een klein beetje. “Heel rustig en je merkt er niks van, maar na drie jaar heeft Benny opeens een baard. Dat soort shit.” Aldus Rob. Het meeste blijft echter gewoon hetzelfde en dat is maar goed ook. Kleine sketches en absurde liedjes wisselen elkaar in een rap tempo af. De overgangen zijn soepel, je hebt niet eens tijd om te klappen. Op het ene moment gaan er vierstemmig 17 kiwi's in een blender en een seconde later springen de tranen je in de ogen om een sketch over een jongetje en zijn vader. Ik zat vol verbazing en verwarring in de zaal en was tussen het lachen door onder de indruk van hun muzikaliteit.

Toen ik bezoekers na afloop vroeg wat ze ervan vonden, zeiden ze allemaal onmiddellijk dat het zo muzikaal was. “En absurd, maar niet te.” Een andere bezoeker vond het seksgrappengehalte wel wat hoog. “Er zaten best veel ouderen in de zaal dus in het begin was ik bang dat zij dat niet zo op prijs zouden stellen, maar het bejaarde stel dat naast mij zat hing helemaal scheef in hun stoel van het lachen.” Er zaten inderdaad een paar grapjes in over geslachtsdelen, maar plat werd het nooit. Hoe plat kan de zin 'soms weet ik niet waar mijn balzak eindigt en mijn anus begint' nog zijn als het loepzuiver vierstemmig gezongen wordt?

De tournee van de huidige voorstelling, gewoon getiteld 'Herman in een bakje Geitenkwark,' is bijna afgelopen. In maart beginnen ze met de try-outs van hun nieuwe show. “Die wordt zeker anders, maar we garanderen eenzelfde hoeveelheid lol, ontroering en ontgoocheling,” zegt Rob. De naam? “O, die gaat gewoon Herman in een bakje Geitenkwark II heten,' lacht hij na de voorstelling, “en die daarna Herman in een bakje Geitenkwark III”. Handig om bij te houden of je wel overal bij bent geweest. Want dat moet je doen, het was namelijk fantastisch. En als je meer wilt weten, moet je maar gewoon gaan kijken.

Verwacht geen toneel, verwacht geen concert, verwacht geen cabaret. Verwacht Herman in een bakje Geitenkwark, want dat is wat je krijgt. Op schaal van één tot geitenkwark, 87.


Geen opmerkingen: