“We willen graag met iedereen
vergeleken worden, mits de conclusie vervolgens maar is dat we er
niet echt op lijken.”
Dit zijn de mannen van de
Herman in een bakje Geitenkwark. Ga met je muis over de foto om de
namen erbij te zien. Wel doen hoor, ik heb er heel lang aan gewerkt.
Al was het maar om erachter te komen wie nou eigenlijk wie is. (Op tablet of telefoon kun je klikken.)
Vrijdagavond ging
ik met een vriendin naar Herman in een bakje Geitenkwark. Inderdaad,
Herman in een bakje Geitenkwark. Vier mannen op een podium, geen
decor, geen instrumenten. Ze wilden hun ideeën tonen aan de wereld,
zochten daar een vorm voor en vonden het: theater. Ze willen graag
met iedereen vergeleken worden, “mits de conclusie vervolgens maar
is dat we er niet echt op lijken. En dat we iets heel bijzonders en
unieks en nieuws zijn.” Een verrassende, afwisselende en ietwat
verwarrende avond.
Rob, Rein, Benny en
Polle spelen de voorstelling die avond in Sneek voor de 128e keer.
Tijdens de tournee verandert de voorstelling nog een klein beetje.
“Heel rustig en je merkt er niks van, maar na drie jaar heeft Benny
opeens een baard. Dat soort shit.” Aldus Rob. Het meeste blijft
echter gewoon hetzelfde en dat is maar goed ook. Kleine sketches en
absurde liedjes wisselen elkaar in een rap tempo af. De overgangen
zijn soepel, je hebt niet eens tijd om te klappen. Op het ene moment
gaan er vierstemmig 17 kiwi's in een blender en een seconde later
springen de tranen je in de ogen om een sketch over een jongetje en
zijn vader. Ik zat vol verbazing en verwarring in de zaal en was
tussen het lachen door onder de indruk van hun muzikaliteit.
Toen ik bezoekers
na afloop vroeg wat ze ervan vonden, zeiden ze allemaal onmiddellijk
dat het zo muzikaal was. “En absurd, maar niet te.” Een andere
bezoeker vond het seksgrappengehalte wel wat hoog. “Er zaten best
veel ouderen in de zaal dus in het begin was ik bang dat zij dat niet
zo op prijs zouden stellen, maar het bejaarde stel dat naast mij zat
hing helemaal scheef in hun stoel van het lachen.” Er zaten
inderdaad een paar grapjes in over geslachtsdelen, maar plat werd het
nooit. Hoe plat kan de zin 'soms weet ik niet waar mijn balzak
eindigt en mijn anus begint' nog zijn als het loepzuiver vierstemmig
gezongen wordt?
De tournee van de
huidige voorstelling, gewoon getiteld 'Herman in een bakje
Geitenkwark,' is bijna afgelopen. In maart beginnen ze met de
try-outs van hun nieuwe show. “Die wordt zeker anders, maar we
garanderen eenzelfde hoeveelheid lol, ontroering en ontgoocheling,”
zegt Rob. De naam? “O, die gaat gewoon Herman in een bakje
Geitenkwark II heten,' lacht hij na de voorstelling, “en die daarna
Herman in een bakje Geitenkwark III”. Handig om bij te houden of je
wel overal bij bent geweest. Want dat moet je doen, het was namelijk
fantastisch. En als je meer wilt weten, moet je maar gewoon gaan
kijken.
Verwacht geen
toneel, verwacht geen concert, verwacht geen cabaret. Verwacht Herman
in een bakje Geitenkwark, want dat is wat je krijgt. Op schaal van
één tot geitenkwark, 87.
Geen opmerkingen: