BIES
try-outpodium van Theater Bellevue in Amsterdam
,
PeP
Theater PePijn in Den Haag
niet bezoekt.’ Ik was benieuwd waar dit over ging. En wie Ruud Gortzak was. Toen ik zijn artikel in het NRC las, werd mij een hoop duidelijk. Het was, laat ik het zo zeggen, een opmerkelijk stuk.'Het Nederlandse cabaret is alleen nog maar comedy' stond er groot boven. Oud-journalist Ruud Gortzak betoogde dat er tegenwoordig geen actueel, geëngageerd cabaret meer bestaat. 'Verbale slapstick worden hun programma’s genoemd of kolder in het kwadraat.' ... 'Over voorstellingen die schuren als zand in je badpak of die niet geschikt zijn voor lange tenen, lees je nergens iets.'
Daar was men het op Twitter niet mee eens. Nu is men op Twitter wel vaker ergens niet mee eens, maar dit keer kwam de kritiek toch behoorlijk eensgezind.
Geëngageerd cabaret bestaat zeker wel
Theaterredacteur en cabaretrecensent van het NRC schrijft:
'Er zijn natuurlijk ongelofelijk veel geëngageerde cabaretiers', licht hij per mail toe. 'De lijst is lang.' Hij verwijst naar een artikel dat hij schreef vlak voor de verkiezingen in maart, waarin onder andere Theo Maassen, Nathalie Baartman, André Manuel en Claudia de Breij genoemd worden als maatschappelijk betrokken cabaretiers. En 'Kiki Schippers won nota bene dit jaar de Annie M.G. Schmidtprijs met een lied dat Er spoelen mensen aan heet.'Ik krijg van zijn opiniestuk niet de indruk dat Ruud Gortzak veel cabaret ziet. Of snapt wat engagement ishttps://t.co/PDW8B9eKLe via @nrc— Ron Rijghard (@rrijghard) 14 augustus 2017
Politiek ≠ engagement
'Relevant is als het iets raakt wat mensen bezig houdt. Dat hoeft helemaal niet uit de krant, maar kan heel goed over het leven van de cabaretier zelf gaan.' Zegt Johan Goossens later in een Twittergesprekje met mij. Ron Rijghard maakt hetzelfde punt. 'Engagement kan wat mij betreft ook vervat zijn in verhalen die ogenschijnlijk als ‘particuliere beslommeringen’ overkomen. Als Richard Groenendijk vertelt over hoe hij als homo botst met een gelovige is dat verhaal met een groter bereik dan zijn persoonlijke frustratie.'Vind het ook ouderwets gezeik. Alsof je de politiek moet bespreken om relevant cabaret te maken. Hou toch op zeg, jaren 70 gelul..— Johan Goossens (@goossensjohan) 14 augustus 2017
Ik hoop dat één ding in mijn leven niet gebeurt. Dat ik zuur word als ik oud word. Zoals Freek en Ruud Gortzak! De nieuwe generatie heeft...— Jochem Myjer (@jochemmyjer) 14 augustus 2017
...altijd gelijk. Zij doen waar de tijdsgeest om vraagt. Er is wel degelijk genoeg engagement op tv en theater. Maar anders dan vroeger.— Jochem Myjer (@jochemmyjer) 14 augustus 2017
Red het cabaret
De tijden veranderen, maar betrokkenheid blijft wel. Johan Goossens: 'Hij ziet ook niet in dat we leven in hele ingewikkelde tijden. Je kunt niet meer eenvoudig links geluid laten horen en dan denken dat dat engagement is.'
En Claudia de Breij:
Achterhaald geneuzel van mensen die alleen hun eigen betrokkenheid bij de wereld herkennen als 'engagement'. Zo stoffig.— Claudia de Breij (@claudiadebreij) 15 augustus 2017
Maar los daarvan is de nieuwe generatie natuurlijk heus wel bereid het cabaret te redden.
Om het cabaret te redden zal ik het in mijn volgende voorstelling wat vaker over Den Uijl hebben.— Katinka Polderman (@Poldermanie) 14 augustus 2017
En hoe.
Na mijn conference over Den Uyl (misschien pik ik Ruijs de Beerenbrouck ook nog even mee) zal niets meer hetzelfde zijn in cabaretland.— Katinka Polderman (@Poldermanie) 14 augustus 2017
Ook Jochem Myjer staat paraat om mee te denken.
Ik stop er een imitatie van Koos Speenhoff erin!— Jochem Myjer (@jochemmyjer) 14 augustus 2017
Dan komt alles goed.
En omdat Twitter ook maar Twitter is, schreef Micha Wertheim een mooie reactie in het NRC. Het lezen waard.Wordt wel de vijftiende keer in tien jaar dat het cabaret wordt gered, maar inderdaad, wat moet dat moet.— Jasper van Kuijk (@jaspervankuijk) 14 augustus 2017
Geen opmerkingen: