Lotte en Anna praten na in het theatercafé
Zaterdag 3 januari stond Pieter Derks in Koornbeurs in Franeker. Het was 491 dagen nadat hij De Slimste Mens won en twee dagen nadat hij een rood scherm kreeg in Wie is de Mol?. Zijn voorstelling ‘Zo Goed Als Nieuw’ bevindt zich nog in de try-out fase en over een try-out hoor je geen recensie te schrijven. Gelukkig schrijf ik nooit recensies. Wel praten Anna en ik na in het theatercafé.
 |
| Vraag je je af wie dit gemaakt heeft? Lees het hier. |
Lotte: Wow, die voorstelling eindigde heel anders dan het begon. In het begin dacht ik, ‘het zou toch niet de hele avond zo blijven?’, maar aan het eind dacht ik: ja wow, oké. Ehm, wil je ook wat drinken?
Anna: Ja lekker, doe maar een cola. En wat bedoel je met ‘Ja wow, oké’?
Lotte: Ik vond het een heel mooi eind. Moet er nog even over nadenken hoor, maar ik vond de tweede helft echt heel goed. Toen sleepte hij ons meer mee in zijn verhaal. Een scherp verhaal. Een lief verhaal ook. Hij zei rake dingen over hoe de waarde van dingen steeds meer afhangt van hoeveel geld het kost of oplevert (zelfs depressie en het op tijd vervangen van je vaatdoekjes), en ik kijk vanaf nu ook reikhalzend uit naar de uitvinding van de ‘mensenpil’, een pil waardoor je je opeens gaat afvragen waarom je ook alweer het hoofd van die andere persoon wil afhakken. Wat vond jij dan van de voorstelling?
Anna: Ik vond het interessant hoe hij echt grote maatschappelijke problemen behandelde, en daar vaak iets heel alledaags of lulligs van maakte. Die vergelijking van Hollandse kip met immigranten bijvoorbeeld.
Lotte: Ja, dat is het inderdaad. Ik word altijd een beetje kriebelig als over een cabaretier wordt gezegd dat hij ‘maatschappelijke problemen’ behandelt. Misschien omdat ik dan iets heel belerends verwacht, iemand die alleen maar negatief is. Pieter Derks vond ik juist heel scherp en grappig. Hij heeft zich bij De Wereld Draait Door natuurlijk al wel bewezen als hele snelle stand-upper, maar dat hij hele avond vol kan praten vind ik veel knapper. En dieper. En leuker ook.
Anna: Ik was in het begin een beetje bang dat zijn voorstelling over zijn dochtertje zou gaan. Dat is een van de grootste cabaretier-clichés die er bestaat. Maar eigenlijk ging het daar nauwelijks over, het was alleen een manier om al die grote thema’s die hij behandelt wat dichter bij huis te brengen. De angst die wij voelen als er zo veel grote dingen in de wereld gebeuren, wordt pas duidelijk als je het naar je toe trekt.
Lotte: En wat hij over zijn dochtertje zei, dat gedicht aan het eind bijvoorbeeld, vond ik heul mooi.
Anna: De reacties over hoe grappig het was, verschilden nogal. We spraken net een man die zei dat hij wel wat groffer had mogen zijn. Dat vind ik niet, ik vind groffer niet altijd grappiger en het mag van mij ook wel ergens over gaan. Ik vond echt dat hij een paar goede grappen had. Wat jij, heb jij hard gelachen?
Lotte: Nou, ik heb wel een aantal keer heel hard gelachen ja! Maar, veel vaker nog dan hard gelachen, heb ik hard geglimlacht.
Anna: Ik vond het trouwens wel grappig dat sommige mensen die we net spraken het te snel vonden en anderen vonden het tempo juist heel goed. Ik was het wel eens met die ene mevrouw die het idee had dat hij eerst nog even op gang moest komen.
Lotte: Ja, een paar mensen vonden het begin ook een beetje chaotisch. Vond ik ook wel. Alsof hij alle DWDD-minuutjes achter elkaar aan had geplakt. Maar aan het eind kwam het allemaal terug.
Anna: Klopt, toen durfde hij grote, actuele maatschappelijke thema’s aan elkaar te verbinden. Immigratie, IS, kapitalisme… ik ken niet veel cabaretiers die zo de diepte in gaan. Meestal blijft het een beetje bij ‘wat gaat het allemaal slecht met de wereld’. En vooral: ‘Wat gaat het allemaal slecht met Nederland’.
Lotte: Maar dat deed Pieter Derks dus niet. Ik vond het ieder geval verrassend goed en grappig. Op schaal van één tot slimste mens?
Anna: 42.
Meer stukjes over Pieter Derks? Klik hier.
Anna: Ja lekker, doe maar een cola. En wat bedoel je met ‘Ja wow, oké’?
Lotte: Ik vond het een heel mooi eind. Moet er nog even over nadenken hoor, maar ik vond de tweede helft echt heel goed. Toen sleepte hij ons meer mee in zijn verhaal. Een scherp verhaal. Een lief verhaal ook. Hij zei rake dingen over hoe de waarde van dingen steeds meer afhangt van hoeveel geld het kost of oplevert (zelfs depressie en het op tijd vervangen van je vaatdoekjes), en ik kijk vanaf nu ook reikhalzend uit naar de uitvinding van de ‘mensenpil’, een pil waardoor je je opeens gaat afvragen waarom je ook alweer het hoofd van die andere persoon wil afhakken. Wat vond jij dan van de voorstelling?
Anna: Ik vond het interessant hoe hij echt grote maatschappelijke problemen behandelde, en daar vaak iets heel alledaags of lulligs van maakte. Die vergelijking van Hollandse kip met immigranten bijvoorbeeld.
Lotte: Ja, dat is het inderdaad. Ik word altijd een beetje kriebelig als over een cabaretier wordt gezegd dat hij ‘maatschappelijke problemen’ behandelt. Misschien omdat ik dan iets heel belerends verwacht, iemand die alleen maar negatief is. Pieter Derks vond ik juist heel scherp en grappig. Hij heeft zich bij De Wereld Draait Door natuurlijk al wel bewezen als hele snelle stand-upper, maar dat hij hele avond vol kan praten vind ik veel knapper. En dieper. En leuker ook.
Anna: Ik was in het begin een beetje bang dat zijn voorstelling over zijn dochtertje zou gaan. Dat is een van de grootste cabaretier-clichés die er bestaat. Maar eigenlijk ging het daar nauwelijks over, het was alleen een manier om al die grote thema’s die hij behandelt wat dichter bij huis te brengen. De angst die wij voelen als er zo veel grote dingen in de wereld gebeuren, wordt pas duidelijk als je het naar je toe trekt.
Lotte: En wat hij over zijn dochtertje zei, dat gedicht aan het eind bijvoorbeeld, vond ik heul mooi.
Anna: De reacties over hoe grappig het was, verschilden nogal. We spraken net een man die zei dat hij wel wat groffer had mogen zijn. Dat vind ik niet, ik vind groffer niet altijd grappiger en het mag van mij ook wel ergens over gaan. Ik vond echt dat hij een paar goede grappen had. Wat jij, heb jij hard gelachen?
Lotte: Nou, ik heb wel een aantal keer heel hard gelachen ja! Maar, veel vaker nog dan hard gelachen, heb ik hard geglimlacht.
Anna: Ik vond het trouwens wel grappig dat sommige mensen die we net spraken het te snel vonden en anderen vonden het tempo juist heel goed. Ik was het wel eens met die ene mevrouw die het idee had dat hij eerst nog even op gang moest komen.
Lotte: Ja, een paar mensen vonden het begin ook een beetje chaotisch. Vond ik ook wel. Alsof hij alle DWDD-minuutjes achter elkaar aan had geplakt. Maar aan het eind kwam het allemaal terug.
Anna: Klopt, toen durfde hij grote, actuele maatschappelijke thema’s aan elkaar te verbinden. Immigratie, IS, kapitalisme… ik ken niet veel cabaretiers die zo de diepte in gaan. Meestal blijft het een beetje bij ‘wat gaat het allemaal slecht met de wereld’. En vooral: ‘Wat gaat het allemaal slecht met Nederland’.
Lotte: Maar dat deed Pieter Derks dus niet. Ik vond het ieder geval verrassend goed en grappig. Op schaal van één tot slimste mens?
Anna: 42.
Meer stukjes over Pieter Derks? Klik hier.
Geen opmerkingen: